december 26, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Haar verwachting was nog hoger
dan het venster met het zicht
op gras en boom,
de tuin spreekt aan als lofgedicht:
zij figureert als in een droom.
Haar boeket wordt langzaam droger,
staat al langer in het licht
dan zij daar zit,
de ogen op een vergezicht,
de blauwe doek op zuiver wit.
Zijn bewondering is ijdel:
voor zichzelf, hij is narcist,
maar ziet ook haar
als iemand die hij toch wel mist,
het is voor hem een roze gebaar.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘IJdele hofmakerij’
december 19, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Staand, zittend, hangend, liggend horen
zij de avonturen aan
van Odysseus, voor held geboren,
nog een hele reis te gaan.
Een ogenblik richt hij zijn ogen
op ’t aandachtige gehoor,
het is waarachtig, niet gelogen,
want Homerus geeft dit door.
Zijn ogen hield hij stijf gesloten,
speelde zo voor blinde bard,
terwijl toehoorders stil genoten,
koos de held zijn eigen pad.
De oren open, ’t gaat nu verder,
Odysseus wordt niet gestuit,
de rol brengt elke daad te berde
tot het loopt op doodslag uit.
Dus wees als Odysseus, Romeinen,
moedig in elk avontuur,
houd je geweten in het reine…
’t is nu tijd voor wijn en kuur.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Voorlezen uit Homerus’