februari 27, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Het boeket, onaangeroerd,
heeft tussen hen maar kort gesproken,
wacht nog op wat komen gaat,
zij heeft het wel geroken.
Toen zijn stok had aangeroerd
haar voet, was die teruggetrokken,
wat nu eenmaal komt en gaat,
de beide stemmen stokken.
Handen spreken elkaar toe:
‘Mijn vingers voelen zich gespannen.’
‘Steunen vergt veel, maakt mij moe.’
Paars vertelt wat hen beroert:
‘Wie liefheeft, moet ook wel eens lijden,
als geen stem zich horen laat,
kom ik wel tussen beide.’
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een veelzeggende stilte’
februari 20, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Het halve werk lag op haar schoot,
de helft was er vanaf gegleden,
Lyda gaf zich in haar dromen bloot,
zo tussen dood en vrede.
Zijn dood kwam altijd in de nacht,
nadat zij had gezien de rode
avondlucht, door haar als bloed gedacht,
’t bericht kwam van een bode.
En toen hij uit het leger kwam,
was zij in diepe slaap verzonken,
zijn droom ging op in vuur en vlam,
zijn hart begon te bonken.
De rozen waren rood als bloed,
vervingen na de slaap zijn lonken,
hij volgde groetend zijn gemoed…
die avond werd hij dronken.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een stille groet’