januari 16, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
De zitplaats is van glimmend marmer,
maar is voor het zitten nogal hard
en hangen is al niet veel beter,
toch neemt elk zijn welverdiende part.
Wie minder neemt, wordt al vlug armer,
staat voor iedereen altijd te kijk,
de smalle stegen zijn veel heter
dan de brede bank voor wie is rijk.
Laat blikken nu gerust maar zwerven
zonder dat de een de ander ziet,
voor ieder kan het niet veel minder
dan de hemel in een ver verschiet.
Wie niet zichzelf ziet, zal bederven
’t glimmend marmer van zijn eigenheid…
zorg dat de ander heeft geen hinder
van de rug die voor het mijden pleit.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Onder een blauwe Ionische hemel’
januari 9, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Met fluitspel wordt zij begeleid,
Egyptes schone koningin,
al wiegend op een kalme zee,
zij was in ’t leven voor die tijd
op woeste baren voortgezweept
met mannen meer dan twee.
Nu komt voor haar en schip langszij
met hoger nog in waardigheid
Antonius, verrezen uit
zijn zetel, stomverbaasd is hij,
door schoonheid nu al opgezweept…
een vrouwelijke buit.
De winter duurt hem niet te lang,
haar warmte kruipt hem door de huid,
Cleopatra gaat erin mee;
geen sprake nog van zwaard en slang,
de liefde heeft hen opgezweept…
het najaar geeft er twee.
Het machtsbeginsel leidt tot strijd,
die tot het einde wordt gevoerd,
het liefdespaar is weer op zee,
waar baren treuren nog altijd;
door zwaard en slang hoog opgezweept,
herdenken zij die twee.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘De ontmoeting van Antonius en Cleopatra’