februari 20, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Het halve werk lag op haar schoot,
de helft was er vanaf gegleden,
Lyda gaf zich in haar dromen bloot,
zo tussen dood en vrede.
Zijn dood kwam altijd in de nacht,
nadat zij had gezien de rode
avondlucht, door haar als bloed gedacht,
’t bericht kwam van een bode.
En toen hij uit het leger kwam,
was zij in diepe slaap verzonken,
zijn droom ging op in vuur en vlam,
zijn hart begon te bonken.
De rozen waren rood als bloed,
vervingen na de slaap zijn lonken,
hij volgde groetend zijn gemoed…
die avond werd hij dronken.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een stille groet’
februari 13, 2018
van Lourens Alma-Tadema*
Nog heerst de oever met de hitte,
drukkend door maar weinig wind,
met veren in bedwang gehouden,
wat in leven houdt dit kind.
Haar blik getuigt niet van bezitten,
alhoewel het haar wel past
als dochter van de hoogste heerser…
zij is door dit kind verrast.
Gevonden door haar dienaressen,
net nog drijvend in een mand,
de Nijl heeft hem aan haar geschonken,
’t kwam van de verkeerde kant.
Aldoende leren slaven lessen
aan de oever van de Nijl,
die over jongetjes zal heersen,
talrijk is de slaafse stijl.
Maar ééntje minder onder water
houdt het aantal wel in stand,
de slaven worden nooit meer talrijk…
duimend ligt hij in zijn mand.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Mozes gevonden!’