augustus 28, 2018
van Fritz von Uhde*
De bomen waren zonder blad,
maar in verwachting van het voorjaar
dat maar niet komen wou,
het pad leek zonder eind,
was modderig, op plaatsen nat,
spoordiep als in geen jaren.
Zij beiden waren onderweg
van ’t hoge noorden naar het zuiden
als man, trouw aan een vrouw
die naar het einde liep,
nog vol verwachting na de pech
dat zij geweigerd waren.
Want elke herberg was bezet
door lui die pasten op hun tellen,
want buiten kroop de kou
door huid en haren heen;
de weigering werd voor hen wet,
ondanks ’t nabije baren.
De bank die geen beschutting bood,
wel stevigheid om bij te komen,
verwachtte dus de vrouw,
maar in de verte stond een stal,
die noodde in acute nood…
een kind als in geen jaren.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘De zware gang’
augustus 21, 2018
van Ri Myong-il
Kom naar de Spelen van Pusan,
waar Aziaten strijden voor de eer
van volk en vaderland,
juich voor wie alles beter kan
en als het kan een beetje meer.
Kom, Koreanen, met de vlag,
de witte met het blauwe vaderland,
verenigd in het spel,
Pusan beleeft een gloriedag,
de politiek schuift naar de rand.
Juich, vlaggenmeiden, helden toe
die alles beter kunnen dan de rest,
het geeft niet, noord of zuid,
de eenheidsroep maakt niemand moe,
verenigd gaat het opperbest.
Ga, Koreanen, morgen weer
naar ’t noorden toe, het eigen vaderland;
het einde van het spel
brengt in de politiek een keer…
gevoelens schuiven naar de rand.
* Ri Myong-il
Schilderij ‘Echo’s van Pusan’