februari 13, 2024
van Joaquin Sorolla*
De zeilen zijn van stof geweven
die door stevigheid de wind verdraagt,
alleen beweegt van boeg naar boeg
en niet om doorzicht vraagt.
Haar baduur vraagt om stof geweven
van een lichtheid die bij ’t baden past
en dansend op de wind beweegt,
voor haar geen zware last.
De vissers hoeven niet te reven,
hebben met dit briesje één oog vrij
om op te vangen wie daar staat,
voor hen is ’t geen dood tij.
Wie kind is, kan nog zonder spelen,
naakt zoals een mens gekomen is,
het heeft slechts oog voor hoe het gaat,
geen last van een gemis.
Wie zo leeft, kan het weinig schelen
als de wind de doek gebruikt als zeil,
zij danst daarbij van boeg naar boeg,
verhoogt daarmee het peil.
* Joaquin Sorolla (1863-1929)
Schilderij ‘Het baduur’
februari 6, 2024
van Józef Brandt*
De kreten hadden ver geklonken,
verder dan de Russisch koude grens,
overschreden door Kozakken,
strijdend voor ’t zelfstandig staan
en gaan op grenzeloze steppen…
vrijheid was hun wens.
Vanuit het oosten klonk de dreiging
luider dan voorheen, de verre tsaar
wenste grenzen te verleggen,
ruimte scheppend om te staan
en gaan waar ’t eigen volk maar wilde…
neem de vrijheid daar.
Wie met de vrijheid van Kozakken
spot, tast aan het wezen van de mens
die zijn hart volgt naar de ruimte
van ’t zelfstandige bestaan,
hij overwint met vlag en wimpel,
wijst de tsaar zijn grens.
* Józef Brandt (1841-1915)
Schilderij ‘Zang van de Kozakken
als overwinnaars’