oktober 9, 2018
van Fritz von Uhde*
Het was een mooie zomerdag,
die ’t zonlicht kleurde geel en groen
en zinderde van hoop,
zoals zij hem het liefste zag,
het was vandaag als toen.
Het water stond hoog in de sloot,
de gieters konden er wel bij,
het was vandaag haar loop,
niet slechts omdat zij sierlijk goot,
want met de hark liep hij.
De sloot was breder dan zij dacht,
hij had niet veel te koop.
Het water drupte in haar hand,
terwijl zij nog het liefste zag
dat hij meteen verzoop,
zij was door woede overmand,
omdat het aan hem lag.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘In de morgen’
Schilderij ‘Verlaten’
oktober 2, 2018
van Fritz von Uhde*
Met pijlen in de koker,
losjes in zijn hand de boog,
loopt hij vlug naast zijn moeder,
op dat moment voor hem geen oog,
het huis van vader uit.
Zij loopt, vindt hij, voor joker,
door zijn vader weggestuurd,
omdat zijn vrouw, de eerste,
geen tweede vrouw duldt in haar buurt,
hij schiet voor ma wel buit.
Toch voelt hij zich ook schuldig,
want vandaag heeft hij gepest,
pa noemde dat zijn broertje,
een baby nog, het is hem best,
maar moeder niet, zij huilt.
Hij is nu ongeduldig,
als altijd, zoals ma zei,
maar hij kan moeilijk anders,
met pijl-en-boog voelt hij zich vrij,
weet hoe hij zich verschuilt.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Hagar wordt weggestuurd’