november 13, 2018
van Fritz von Uhde*
De hemel wilde hen graag zien,
het liefst in ’t wit als zomerwolken,
met boeketjes bovendien,
want laat de meisjes tot mij komen.
De jongens hadden minder zin
om ’t heil met bloemen te vertolken,
lieten zich er niet mee in,
boeketjes waren voor de slomen.
De vaandels spraken hen wel aan,
omdat het hard begon te waaien;
bleef een drager even staan,
dan kon het doek op hen toe komen.
Maar wat er kwam, sloeg plotsklaps neer,
verweekte spoedig al het fraaie,
geen boeketje had het meer,
het hemelwater bleef maar stromen.
Geen meisje kon de hemel zien
vanwege alle pijpenstelen,
natte haren bovendien…
hij kwam misschien wel in hun dromen.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Kinderprocessie in de regen’
november 6, 2018
van Fritz von Uhde*
Natuurlijk was er wat geweest,
het kwam in elke groep wel voor,
maar ’t was ook gauw vergeten,
dus geen wrok op ’t uittochtfeest.
Hun voormaat had het zo gewild:
in ’t licht van toen een samenzijn,
een volle beker onder ’t eten,
samen eten stemde mild.
Eén was er die geen aandacht had
voor wat gedaan werd en gezegd,
alsof hij vooraf heeft geweten
zijn bestemming, hoe en wat.
Hun voormaat had het zeker door,
wat hij plotsklaps ter sprake bracht:
zijn eigen uittocht, afgemeten
aan het feest, hij kreeg gehoor.
De achtermaat stond woedend op,
zijn eigen uittocht kreeg hij door,
een hond die lelijk was gebeten,
wegliep met een kwade kop.
Natuurlijk is het dit geweest
wat voor een stemming heeft gezorgd
die sloeg op ieder onder ’t eten,
dubbel was het uittochtfeest.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Het laatste maal’