december 11, 2018
van Fritz von Uhde*
Een roffel klinkt al over ’t veld
voordat de laarzen stampen
in een militaire pas;
wie oefent, maakt zich al vast klaar…
de oorlog wordt op tijd gemeld.
Wie vroeg de roffel heeft gehoord,
als kind op blote voeten,
wordt al voorbereid op strijd,
geen trom spreekt nu nog van gevaar,
’t geroffel voert het hoogste woord.
De voorsten staan al in de rij,
gereed om te marcheren,
geven acht op voorwaarts mars;
het hart vormt met de trom een paar,
’t geroffel brengt de strijd nabij.
En kijk nu eens, de vlugge stap
van voeten die vroeg dragen
’t kinderhart dat ook al slaat
op maatslag van wat geldt als waar:
soldaten geven klap op klap.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Beierse trommelaars’
december 4, 2018
van Fritz von Uhde*
Geen wonder dat ze panisch waren,
want wat konden zij nog doen
om deze vroege dood te keren,
anders dan zo nu en dan een zoen.
Zelfs oma had geen wondermiddel
dat kon helpen tegen dood
gaan of om hoge koorts te weren,
geen verlichting gaf de moederschoot.
Wie had de vreemdeling gewezen
op wat hen te wachten stond?
De armoe sprak uit hut en kleren,
maar geen wanhoopskreet kwam uit hun mond.
Toch kwam hij bij hun wezen binnen,
vond daar wezenlijk verdriet,
genas hun wanoop door het wonder
dat de hoge koorts het kind verliet.
* Frits von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Christus geneest een ziek kind’