juli 31, 2018
van Petr Petrovitsj Kontsjalovskij*
Stoere jongens in hun blote bast,
gekleed met licht en dan weer donker,
voorbestemd tot avontuur,
hun blik gericht op ’t vaderland,
wie voor gaat, houdt het wapen vast.
Waar hun ouders zijn, weet ieder al:
de hemel straalt met veel geflonker
in het nachtelijke uur;
wat overblijft, is ’t vaderland,
zij kruipen langzaam uit het dal.
Franco heeft recent zijn tol geëist:
de ouders konden niet meer verder,
lagen dodelijk geveld;
de zonen van het vaderland
zijn naar het Sovjet-rijk gereisd.
Stoere knapen zijn zij van het lot
met Stalin als de goede herder,
die zijn vele schapen telt;
zij blijven ver van ’t vaderland,
voorgoed in ’t heilsrijk, is ’t gebod.
* Petr Petrovitsj Kontsjalovskij (1876-1954)
Schilderij ‘Ochtend van Spaanse pioniers
in het zomerkamp 1939’
juli 24, 2018
van Koezma Sergeevitsj Petrov-Vodkin*
De nacht is door het raam gekropen,
heeft hun drieën verontrust,
van slapen is het niet gekomen,
’t zoontje was door hen nog wel gekust.
De stad was onlangs ingenomen
door de sovjets, ’t ideaal
van iedereen het zijne, hopen
op: stel aan de adel perk en paal.
Hun adeldom straalt uit het werken
voor het dagelijkse maal
om ’t lichaam overeind te houden,
’t dochtertje is als een nachtegaal.
De muren, waarop zij vertrouwden,
zijn nu kwetsbaar door de druk
van ’t leger, al van ver te merken,
Joedenitsj** schiet menig woning stuk.
De nacht is door het raam gekropen,
waart nu rond, bedreigt hun rust,
zij hebben het besluit genomen:
waken, maar hun wil is uitgeblust.
* Koezma Sergeevitsj Petrov-Vodkin (1878-1939)
Schilderij ‘Angst’
** Generaal van het leger dat Leningrad belegert (1919)