december 26, 2018
van Caspar David Friedrich*
Drie torens rezen voor hem op
in ’t roze licht nog voor de nacht,
belofte van een kribbe,
al eeuwenlang verwacht.
Vier sporen stonden in de sneeuw,
twee stappen en twee in een punt,
genezing door de kribbe,
het was hem graag gegund.
Drie rotsen lagen op zijn pad,
hij kon er klimmend overheen,
omheen zag hij niet zitten,
want pijnlijk werd zijn been.
Twee balken kreeg hij in het oog,
de langste moest zijn vertikaal,
hijzelf ging erbij zitten
en hoorde aan ’t verhaal.
Eén mond was even aan het woord:
‘De dwarsbalk is mijn eigen kracht
voor rechtdoen, tegen onrecht,
ik geef aan jou de macht…’
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Winterlandschap met kerk’
december 18, 2018
van Fritz von Uhde*
Het is haar werk: eraf die schil,
zo maakt ze alle dertien bloot,
terwijl de kauw het laat bij kijken;
is zij klaar, dan vliegt hij weg,
wat zij ook wel eens wil.
Haar droom begon zo mooi: vannacht
kreeg zij twee vleugels in haar schoot
in plaats van al die vieze schillen,
’t kauwtje raakte aan de leg,
wat dertien piepers bracht.
Toen raakte zij van streek: van schoot
naar schouders, maar toch vleugellam
zat zij wel dertien uur te willen,
maar zij had voortdurend pech:
de kauw bracht piepers groot.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Meisje dat aardappels schilt’
Schilderij ‘Meisje op de trap’