augustus 21, 2018
van Ri Myong-il
Kom naar de Spelen van Pusan,
waar Aziaten strijden voor de eer
van volk en vaderland,
juich voor wie alles beter kan
en als het kan een beetje meer.
Kom, Koreanen, met de vlag,
de witte met het blauwe vaderland,
verenigd in het spel,
Pusan beleeft een gloriedag,
de politiek schuift naar de rand.
Juich, vlaggenmeiden, helden toe
die alles beter kunnen dan de rest,
het geeft niet, noord of zuid,
de eenheidsroep maakt niemand moe,
verenigd gaat het opperbest.
Ga, Koreanen, morgen weer
naar ’t noorden toe, het eigen vaderland;
het einde van het spel
brengt in de politiek een keer…
gevoelens schuiven naar de rand.
* Ri Myong-il
Schilderij ‘Echo’s van Pusan’
augustus 7, 2018
van Fritz von Uhde*
Zijn snor was rijk aan haren,
wat getuigde van zijn stam
met kroon, verheven boven het gewas,
geen haar van zijn penseel bleef droog,
hij was bewogen met de schare.
Drie dochters zonder moeder
werden door zijn handen groot,
zoals zijn vaderrol nu eenmaal was;
terwijl zijn geest veel verder vloog,
bleef hij bewogen als opvoeder.
De meesters van de landen
lager dan zijn eigen rijk,
voorzagen hem van wat juist kwam te pas:
impressies laag en hemelhoog,
die op zijn netvlies bleven branden.
Het vuur verlichtte kleuren,
bracht ook Christus naar het rijk
waarin zijn eigen volk voorhanden was
en hij zich met zijn geest bewoog**,
een aards en bovenaards gebeuren.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Zelfportret’
** Christus in de 19e eeuw