november 6, 2018
van Fritz von Uhde*
Natuurlijk was er wat geweest,
het kwam in elke groep wel voor,
maar ’t was ook gauw vergeten,
dus geen wrok op ’t uittochtfeest.
Hun voormaat had het zo gewild:
in ’t licht van toen een samenzijn,
een volle beker onder ’t eten,
samen eten stemde mild.
Eén was er die geen aandacht had
voor wat gedaan werd en gezegd,
alsof hij vooraf heeft geweten
zijn bestemming, hoe en wat.
Hun voormaat had het zeker door,
wat hij plotsklaps ter sprake bracht:
zijn eigen uittocht, afgemeten
aan het feest, hij kreeg gehoor.
De achtermaat stond woedend op,
zijn eigen uittocht kreeg hij door,
een hond die lelijk was gebeten,
wegliep met een kwade kop.
Natuurlijk is het dit geweest
wat voor een stemming heeft gezorgd
die sloeg op ieder onder ’t eten,
dubbel was het uittochtfeest.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Het laatste maal’
oktober 30, 2018
van Maurits Cornelis Escher*
Hij heeft de snaren juist gespannen,
zit centraal nu op zijn plek,
naakt als Adam in het paradijs,
nog hoger… als een zwarte god,
die uitsteekt handen, knie en nek
al mediterend over plannen.
Met beide ogen licht gesloten
ziet hij voor zich de gitaar,
hoort als Eva tonen, dan een wijs,
die oproept om te doen als God:
te scheppen licht en zwart en zwaar,
van snavel, kop tot platte poten.
Hij schept, de ene kan niet zonder
anderen, een vol geheel,
lopend, vliegend, zwemmend, eigenwijs
is er niet bij, eenzelfde lot
treft ieder als een onderdeel…
de schepper ziet het als een wonder.
* Maurits Cornelis Escher (1898-1972)
Litho ‘Mosaic II’