april 2, 2019
van Arkadij Aleksandorvitsj Plastov*
Hij is dood, ging onder in vergoten bloed,
verdween voorgoed uit het gezicht,
nadat hij Rusland had verschroeid,
Siberië vanwege ijs gemeden,
waarin de onschuld streng bevroor,
maar nu ontdooit het land, het groene groeit.
Beide leven weer en vatten goede moed,
terwijl de zon met stralend licht
hen begeleidt door ’t groene land,
zij zijn vrijuit van stad naar stad gereden
en toeren op de motor door,
terwijl de zon barmhartig voor hen schijnt.
Tussen balken nodigt hen de koele bron,
het water druipt van hun gezicht,
ze zien de knipoog van de zon.
* Arkadij Aleksandorvitsj Plastov (1893-1972)
Schilderij ‘Het middaguur’H
maart 26, 2019
van Alexandr Pavlovitsj Boebnov*
Houd beide handen maar verborgen,
daarvoor heeft je rug de breedte wel,
je vingers druipen van onschuldig bloed,
jij kijkt vooruit naar overmorgen.
Je werd gekleed voor een parade,
maalt niet om Siberië, de hel,
waar jij ontneemt ontelbaren de moed,
jij kijkt vooruit naar heldendaden.
Je schouders dragen epauletten
met het zilver van een ster, het rood
loopt door, een bloedspoor langs je broek,
jij kijkt vooruit naar eigen wetten.
Je schoenen stampen met soldaten
die verblind marcheren naar de dood,
jouw witte jas is van bijzonder doek,
jij kijkt vooruit naar rode maten.
Je snor past bij je grijze haren
tussen zwarte, schoenen doen ook mee,
je handen jeuken van jouw eigen bloed,
je hartslag valt niet te bedaren.
* Alexandr Pavlovitsj Boebnov (1908-1964)
Portret van J. Stalin