april 16, 2019
van onbekend*
Het werk was moeizaam in het noorden
van schemering tot schemering,
toch was geen moeite haar teveel,
omdat het in dit land zo hoorde.
Er lagen zeven oude plannen,
rechtlijnigheid zoals dat ging,
dus kregen werklui elk hun deel,
om zich veelvuldig in te spannen.
Een nieuw plan moest geen einde kennen,
oneindigheid was het parool,
het was gericht op het geheel,
’t sprak voor zichzelf, toch moest het wennen.
Het schrift kwam moeizaam op de poster,
haar werk verving al lang de school,
zodat het dromen werd haar deel:
zij vloog naar ’t zuiden zonder rooster.
* Zonder titel
april 9, 2019
van Kang Sung-nyol*
De conductrice zong het lied
van leef gelukkig op de grond
van noord naar zuid, dit is Korea,
vrees vooraf de vijand niet,
ons leger dendert naar het front.
Het leger deinde lachend mee
bij ’t spel van de accordeon,
die als een mitrailleur de vijand
ratelend beschoot als vee
dat ongetraind niet vluchten kon.
De stoomfluit klonk er bovenuit
als reeds het overwinningssein
van noord naar zuid, dit is Korea,
niemand die de opmars stuit,
zo dendert voort de oorlogstrein.
Een toegift wordt er nu gevraagd
vanwege haar verheven stem,
waardoor de vijand is verslagen,
’t klappen heeft haar uitgedaagd,
zij voelt zich als de trein… geen rem.
* Kang Sung-nyol
Schilderij ‘Encore’