januari 15, 2019
van Fritz von Uhde*
Geen beter schepsel dan de hond
en daarna volgt zijn beste baas,
die zijn maat leert om te keren
op commando, dus terstond.
Hij staat, de oren recht omhoog,
en weet te liggen op bevel,
dan te keren, op twee poten
loopt hij voor het opziend oog.
Hij oogt nooit moe, gaat altijd door,
trekt blaffend met zijn maat de kar
op de maat van nu acht poten,
wat een lust is voor ’t gehoor.
Men lust, behalve dit toneel,
toch wel een glaasje voor de dorst,
zoiets kan men niet ontberen,
heren vragen ook hun deel.
Het is de vraag of ook de hond
als ’t beste schepsel van de baas,
vraagt te delen in de vreugde
op commando… op de grond.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Hondenvoorstelling’
januari 8, 2019
van Fritz von Uhde*
Men had wel over hem gehoord,
maar van dichtbij was hij nog niet gezien,
dus stond hun innerlijk half open
voor het naderende woord.
Hij kwam stil van de overkant,
was uit de verte nauwelijks te zien,
maar toch begon het al te lopen
naar de grens van meer en land.
Ze kwamen langzaam dichterbij,
nieuwsgierig naar de lading in de boot,
naar wat hij aan hen zou verkopen,
zijn reclame misten zij.
Hij bleef verwijderd van het strand,
hoewel zijn woord voor ’t land nabijheid bood,
hun innerlijk ging voor hem open,
kreeg de boodschap uit zijn hand.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Meerpreek’