november 5, 2019
van Knud Baade*
Geen zeekoet kan het lot betreuren
van de zeelui op het hellend dek,
dat glad was, geen houvast meer bood,
’t kan nu en iedereen gebeuren.
De wereld is bekend met rampen,
wordt tot hel voor wie het noodlot treft,
zo glijdt men naar de diepe dood,
heeft niets om zich aan vast te klampen.
De hoogste toren kan niet vliegen,
maar stort in wanneer een gek hem treft,
het aantal doden stijgt tot groot,
het cijfer komt nog, zal niet liegen.
De zeekoet kan op wieken drijven,
daalt na ’t noodlot veilg op de rots,
ziet aan wat rest nog van de boot,
rotsvast zal zijn houvast vast blijven.
* Knud Baade (1808-1879)
Schilderij ‘Scheepswrak’
oktober 29, 2019
van Knud Baade*
‘Voor anker!’ werd die dag geroepen,
want het scheepsvolk stond al weken droog
van ’t hete zuiden naar het noorden,
waar de kust hun kronkelbrein bewoog.
De sloep werd vliegensvlug gestreken,
door de branding klapte ’t naar de kust,
waaraan de kronkels zich niet stoorden,
’t brein was voorbereid op drank en lust.
Als vikings vielen zij er binnen,
lieten ook de drank naar binnengaan,
waarmee hun drift versnellend spoorde,
’t kwam wat later op ‘voor anker’ aan.
Na ’t lozen werd er weer gehesen,
dubbel, ’t ging ook om de laatste fles
tot niemand meer de ander hoorde
tot geroepen werd: ‘De klok van zes!’
De sloep werd eindelijk gevonden,
na het kronkelpad de laagte in,
de branding overstemde woorden,
in nog viking zijn had niemend zin.
* Knud Baade (1808-1879)
Schilderij ‘Noorse kust bij maanlicht’