juli 16, 2019
van Caspar David Friedrich*
Er is geen spar die hoger reikt
dan Christus met een gouden huid
aan ’t kruis, vast als een rots;
geen crimineel die hem bereikt,
te hoog is hij als buit.
De kunstenaar kan er goed bij,
hij ziet de rode avondlucht,
’t bloed van de zoon van God,
de hemel vangt het uit zijn zij,
de schilder slaakt een zucht.
De laatste stralen van de dag
verbreden nog het Christusbeeld
van dit is nu zijn lot;
terwijl de passie klinkt, slaat Bach
de maat, geen noot verveelt.
Zo trekt de kunst hier dubbel op,
de sparren zijn daarmee verguld,
vergoeding voor ’t complot,
dan stijgt de passie naar de top
en is het doek gevuld.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Het kruis in de bergen’
juli 9, 2019
van Caspar David Friedrich*
De overgang is op het keerpunt groot,
van vloeibaar naar rotsvast,
te vergelijken met de mens:
de grens van leven over… naar zijn dood,
van halfvast naar wat stof of as.
Het werd een landschap, vlak, ook tot een top
geschoven, tot een last
van mensen over elke grens,
al kost het moeite, zelfs hun harde kop,
het hoort nu eenmaal bij dat ras.
Geen houten boeg kan tegen schots en scheef,
hij loopt na ’t keerpunt vast,
vervlogen is de laatste wens
van sterf niet hier een vroege dood, maar leef,
toch werd rotsvast wat halfvast was.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘De ijszee’