december 17, 2019
van Vincent van Gogh*
Het was geen vraag waarheen
hun stap de vrouwen bracht:
hetzelfde rondje om de kerk
bij ’t vallen van de avond,
daarna bracht de één de ander thuis:
‘Ik wens je weer een goede nacht.’
Het oog bleef op het pad,
sloeg op de stenen acht,
zodat de voet bleef aan het werk,
geen stap werd onderbroken,
daarna bracht de ander één naar huis:
‘Ik wens je weer een goede nacht.’
De mond ging onderweg
voortdurend op en neer,
geen oog dat hemelwaarts bewoog,
zodat de populieren
onbewogen zwegen over thuis,
ze keken op de kwebbels neer.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Rij populieren’
december 10, 2019
van Vincent van Gogh*
Nog dieper zijn zij in het zwart
dan op de dag des Heren
als dominee voor ’t leven preekt
en uitdeelt, ieder krijgt zijn part.
Op deze dag, zo door de week,
moest de gemeente leren
dat leven uitloopt op de dood,
wat door het eind van buurman bleek.
De bomen staan nog in het blad,
de laatsten, die zacht ruisen
dat buurmans dood een voorbeeld is:
elk eindigt in het zwarte gat.
De toren mist zijn scherpte al,
omringd door houten kruisen,
vertellend een herinnering
aan het bestaan met top en dal.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Kerkje van Nuenen’
Schilderij ‘De toren op het kerkhof van Nuenen’