september 3, 2019
van Edward Burne-Jones*
Het godsbeeld zou ik kunnen zijn:
mijn baard als een twee-eenheid
van de schepper met zijn geest,
mijn ogen op het land gericht…
de aarde als domein.
Ik schilder uit mijn eigen aard
vandaan, wat tot de eenheid
leidt van schepper met zijn geest,
zo krijgt de schepping het gezicht
in zesvoud zonder baard.
De aarde glanst van licht tot mens,
van eenheid tot de veelheid
van wat nooit nog is geweest,
het roept de mensheid op tot plicht,
de vrijheid kent een grens.
Ik schilder daarom uiteraard
de mens in vol- en leegheid,
zoals altijd is geweest,
mijn ogen zijn op haar gericht,
godin, de kleuren waard.
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘Zelfportret’
Schilderij ‘Scheppingsdagen’
augustus 27, 2019
van Caspar David Friedrich*
Dat ben ik, daar in de verte,
open voor de inspiratie
van de nog niet voorgeschreven geest,
die aandrijft van de overkant,
ik wacht al lang op de sensatie.
Binnen kon ik het niet vinden,
levend volgens rituelen,
zoals ’t vele eeuwen is geweest;
ik schouwde slechts de binnenkant
en moest altijd met velen delen.
Nu sta ik alleen te wachten
op de grens van het verleden
naar de toekomst, tijdloos voor de geest,
met vóór de zee en achter zand,
geen weet heb ik meer van het heden.
Ben ik monnik of nu schilder
van de nevel met geheimen
waarin men de verre toekomst leest?
De tijdgeest schilder ik met zand
en zout, met alles valt te rijmen.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Monnik bij de zee’
of ‘De fluisterende tijdgeest’
Tekening ‘Zelfportret’