januari 21, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik keek de wereld kritisch aan,
kreeg af en toe de rook voor ogen,
die ikzelf naar boven blies.
Het was Parijs in wazig licht,
de stad die had geen mededogen
met een schilder in de mist.
Toch was het niet van lange duur,
voor het gevoel slechts ogenblikken,
daarna had ik weer ruim zicht.
Montmartre gaf de kleuren aan,
’t ging zonder wegen, zonder wikken,
want de rook ging op in vuur.
Ik keek en zonder kritisch oog
kon ik op ’t eigen uitzicht bogen,
had zo voor Parijs beslist.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Zelfportret’
Schilderij ‘Gezicht op Montmartre’
januari 14, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik zag de stad vanaf Montmartre
en verderop de horizon,
daarboven hing de dichte hemel,
ik moest het met de wieken doen
en kreeg in beeld Napoleon.
Hij draaide door vanaf de hoogte,
van keizerschap naar ballingsoord,
van open naar een dichte hemel,
van legerlaars naar burgerschoen,
uiteindelijk ging hij aan boord…
… om ’t eiland zeilend te bereiken
in ’t midden van de oceaan,
waar hij zijn keizerschap beleefde
als hoogtepunt van ver en toen,
naar hem kraait nu geen Franse haan.
Ik zag de stad vanaf Montmartre
en moest het met de wieken doen,
die draaiden toen hij volop leefde.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Gezicht op Parijs vanaf Montmartre’