oktober 1, 2019
van Edward Burne-Jones*
De stenen waren sterk verweerd,
de halve boog was neergekomen,
het afgebeelde nog bewaard,
de doorgang riep hen op te dromen.
De snaren hielden zich doodstil,
omdat de burcht sprak over doden;
het onheil was hun niet bespaard,
de stad sprak over hongersnoden.
Zij hebben ook in nood verkeerd:
de witte broden in de weken
vóór hun toekomstige bestaan
verkruimelen, een brekend teken.
Toch overwon hun sterke wil
om niet voor tegenstand te wijken;
de rozen spraken hen zo aan:
‘De liefde wijkt ook niet voor lijken.’
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘Liefde tussen ruïnes’
september 24, 2019
van Edward Burne-Jones*
Geen wiel blijft op dezelfde plaats,
het rolt naar zijn bestemming,
aangedreven door een kracht
die gehoor geeft aan de rem,
bediend door mannelijke macht.
Zij heeft de kracht voor vaart en rem,
’t ligt zeker aan haar stemming
wie zij de geschiktste acht:
die gehoor geeft aan haar stem,
zij heeft de kerels in haar macht.
Zij komen bijna naakt voorbij,
een lendendoek als remming
voor ’t verlies van man en macht;
haar fortuin bestaat uit hem
die op haar overwinning wacht.
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘Het rad van fortuin’