februari 18, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik was ontdaan door het bericht
dat Mauve is gestorven,
mijn oude meester in de kunst,
waaraan ik veel te danken heb,
hij blijft voor mij in zicht.
Wie dood is, rekent men niet aan
de woorden die gesproken
zijn, ’t ging niet over ware kunst:
mijn aard was met venijn behept,
hij is toen doorgegaan.
Ik ben mijn eigen weg gegaan,
omzoomd door lichte tinten,
in tegenspraak met het bericht
dat ik onlangs gekregen heb,
zijn dood trek ik me aan.
Wie haalt uit het venijn zijn gram?
Ik moet er niet aan denken,
dus geef ik Mauve het gezicht
van bloei, wat nu weer vriendschap schept,
mijn ‘In memoriam’.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Herinnering aan Mauve’
februari 12, 2020
van Vincent van Gogh*
Geen sprake van materie
die stil ligt op het tafelkleed
en mij geen woord te zeggen heeft,
zij leven voor wie beter weet.
Zij spraken al veel keren
van eenzaamheid naar volle kracht
om in het leven door te gaan:
de dag komt na de lege nacht.
Geen sprake van een serie,
zij bloeien in verscheidenheid
op grond van jong tot oud bestaan,
ze helpen geesten door de tijd.
Mijn geest wil zich ook weren,
naar buiten treden op het doek,
zodat hij zich volledig geeft
na ’t lezen van een levensboek.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Romans uit Parijs’
Schilderij ‘Zelfportret uit begin 1888’
