oktober 15, 2019
van Knud Baade*
Het zeil ligt nu gestreken,
het heeft zijn werk gedaan
bij daglicht tussen eb en vloed,
voor hem een gunstig teken.
Van laag naar hoog geheven,
zo was het hem gegaan,
hij dacht: de vaart erin, voorgoed
op koers, een waar gegeven.
De vloedlijn kon hij halen,
de boot kwam op het strand
nog bij de laatste rode gloed,
toen ging het water dalen.
Van hoog naar laag gegleden,
dus is hij daar beland
met op de bodem slechts één voet,
zijn blik ging naar ’t verleden.
Zo is hij daar gebleven
met uitzicht op de maan,
een sterk verlangen naar de vloed
om onder zeil te leven.
* Knud Baade (1808-1879)
Schilderij ‘Maanlicht aan de Noorse kust’
oktober 8, 2019
van Edward Burne-Jones*
Een naakte rots geeft vastigheid,
reikt hoger dan het vasteland,
is voor de mensheid een behoud,
zij klimt naarmate ’t water stijgt,
haar dank is aan de rots gewijd.
De naakte vrouw is als een bloem,
maar vastgeketend aan de rots
verwelkt zij, niemand die haar houdt
voor wat zij is geweest, er dreigt
uiteindelijk de harde doem.
Tenzij de ridder heeft de moed
geharnast voor haar in te staan,
omdat hij van de mensheid houdt
en van het lot een teken krijgt
dat hij een dubbel naakt ontmoet.
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘De rots van de vloek’