oktober 29, 2019
van Knud Baade*
‘Voor anker!’ werd die dag geroepen,
want het scheepsvolk stond al weken droog
van ’t hete zuiden naar het noorden,
waar de kust hun kronkelbrein bewoog.
De sloep werd vliegensvlug gestreken,
door de branding klapte ’t naar de kust,
waaraan de kronkels zich niet stoorden,
’t brein was voorbereid op drank en lust.
Als vikings vielen zij er binnen,
lieten ook de drank naar binnengaan,
waarmee hun drift versnellend spoorde,
’t kwam wat later op ‘voor anker’ aan.
Na ’t lozen werd er weer gehesen,
dubbel, ’t ging ook om de laatste fles
tot niemand meer de ander hoorde
tot geroepen werd: ‘De klok van zes!’
De sloep werd eindelijk gevonden,
na het kronkelpad de laagte in,
de branding overstemde woorden,
in nog viking zijn had niemend zin.
* Knud Baade (1808-1879)
Schilderij ‘Noorse kust bij maanlicht’
oktober 22, 2019
van Knud Baade*
Verkerend tussen zee en maan
was hij zichzelf, zo hard als rots,
zo hoog als maar zijn stok kon reiken,
in die houding bleef hij uren staan,
waaruit standvastigheid zou blijken.
Zijn blik voer verder dan de kim,
waar hij zichzelf zag, nu al trots
op wat hij spoedig zou bereiken
door standvastigheid, hij was ook slim
en zou het zeil niet eerder strijken…
… dan waar het lichtte aan de kust
van goud en zilver, rijkdom gods,
die op zijn drakenschip zou prijken
nadat hij bezeten was van lust,
zo nodig ging hij over lijken.
Verkerend tussen zee en maan
liet hij zich in verbeelding gaan.
* Knud Baade (1808-1879)
Schilderij ‘Scène uit het tijdperk
van de Noorse sagen’