november 12, 2019
van Knud Baade*
Geen sprake van een ankerplaats
bij rotsen die scherp steken
onder water en omhoog,
het eiland is niet te bezeilen
na al weken buitengaats,
terwijl de koers er niet om loog.
Een schip dat koers zet naar het land
van bomen tussen beken
als het aardse paradijs,
let niet op meer dan duizend mijlen:
afstand is de buitenkant,
de binnenkant is wijs op reis.
Het gaat maar door, van eb naar vloed
en weer terug als teken
van voortdurend onderweg;
de diepte laat zich moeilijk peilen
als de storm tien weken woedt,
toch vindt het schip op zee de weg.
* Knud Baade (1808-1879)
Schilderij ‘Het eiland Traena in Nordland’
november 5, 2019
van Knud Baade*
Geen zeekoet kan het lot betreuren
van de zeelui op het hellend dek,
dat glad was, geen houvast meer bood,
’t kan nu en iedereen gebeuren.
De wereld is bekend met rampen,
wordt tot hel voor wie het noodlot treft,
zo glijdt men naar de diepe dood,
heeft niets om zich aan vast te klampen.
De hoogste toren kan niet vliegen,
maar stort in wanneer een gek hem treft,
het aantal doden stijgt tot groot,
het cijfer komt nog, zal niet liegen.
De zeekoet kan op wieken drijven,
daalt na ’t noodlot veilg op de rots,
ziet aan wat rest nog van de boot,
rotsvast zal zijn houvast vast blijven.
* Knud Baade (1808-1879)
Schilderij ‘Scheepswrak’