november 26, 2019
van Vincent van Gogh*
Juist was ze aangesproken,
wel op afstand, zonder meer,
door iemend met papier en potlood,
’t kwam op haar staande houding neer.
Ze had de herfst geroken
van de bomen, nog niet kaal,
en wilde bonte kleuren rapen,
geschikt voor meer dan één verhaal.
Zelf was ze schilderachtig,
’t waren woorden van mijnheer,
die schetste onder dubbel zwijgen,
’t kwam op voortdurend stilstaan neer.
Opnieuw werd er gesproken,
weer op afstand, met gebaar:
‘Bedankt!’ Ze ging weer kleuren rapen,
zijn potlood wees niet op gevaar.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Meisje staande onder bomen’
november 22, 2019
van Vincent van Gogh*
Zijn hoofd omlijst door haar en baard,
de snor gebogen naar de kin,
zijn ogen ernstig, ingekeerd,
de oren op geluid gericht,
zijn geest is nu nog niet bezeerd.
Zijn kunst was geen bespreking waard
in Arles… had het nog wel zin
om in gemeenschap door te gaan?
Hij hield zijn oren eerst nog dicht
voor wie hem niet in ’t licht zag staan.
Zijn hoofd omlijst door wit verband,
nadat de hand geen stuur meer had,
’t mes ging van baard naar snor naar oor;
voor niemand was het een gezicht,
voortaan ging hij voor dwaze door.
* Schilderij ‘Zelfportret’
Schilderij ‘Zelfportret’