mei 12, 2020
van Vincent van Gogh*
Men zegt dat ik rust nodig heb,
omdat mijn ogen dieper liggen
dan normaal, aan slaap heb ik gebrek,
zegt men, mijn ingevallen wangen
geven aan dat ik te weinig eet,
soms zegt men dat ik loop voor gek.
Dus lopen doe ik weinig meer,
in ’t atelier laat men mij zitten,
niemand maakt een loopje naar mijn stek
om kleuren van mij op te vangen,
zodat men van mij maar weinig weet,
maar toch verklaart men mij voor gek.
Twee kussens liggen op mijn bed,
maar niemand ziet één naast mij liggen,
lippen tegen lippen, nek naast nek
na ’t keren, slaap vervangt verlangen,
zonder iemand blijf ik slapeloos,
wat voelt alsof ik lig voor gek.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Zelfportret’
Schilderij ‘Slaapkamer van Van Gogh te Arles’
mei 4, 2020
van Vincent van Gogh*
Waarom zou ik binnengaan
als buiten mij ook warmte geeft,
die van absint en sterren,
licht laat zien dat elk beleeft
een ander dan het thuisbestaan.
Buiten zit ik nog alleen,
beleef de avond tot de nacht
in ’t licht van lamp en sterren;
thuis had ik geen mens verwacht,
dus hier misschien, al was ’t maar één.
Binnenin mij brandt nog licht
met zoveel stoelen om me heen
die op een zitvlak hopen;
dubbelhoop is meer dan één
verwachting… op geen mens gericht.
Dus drink ik nu dubbelop,
want zoet smaakt mij het glas absint,
ik drink op alle sterren,
stralend met verschil in tint,
dus ik ben ik, Vincent ten top!
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Caféterras bij avond’