juni 2, 2020
van Vincent van Gogh*
Nog altijd rook ik pijptabak
als tegenwicht voor wat verloren is
in slechts een ogenblik,
in rook laat ik die tel opgaan,
geen denken aan ’t gemis.
Ik hou na ’t voorval mijn gemak,
ervoor zag ik het mij ontgoocheld aan,
kreeg van Gauguin een tic,
zodat ik naar het scheermes greep
en liet een tel mij gaan.
Nu ga ik voor een warhoofd door,
omdat de doek nogal verkreukeld zit,
een nadeel voor ’t gehoor;
ook is mijn zelfbesef om zeep
door zijn gebroken wit.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Zelfportret met verbonden hoofd’
mei 19, 2020
van Vincent van Gogh*
Moet ik daarop gaan zitten?
De stoel geeft mij maar zelden rust,
mijn ogen gaan vaak heen en weer,
van stoel naar doek, dat vraagt om kleur…
’t penseel leg ik tenslotte neer.
Vermoeid gaan de gedachten
die ik niet sturen kan, de lust
ontbreekt voor ’t snijden van het brood,
de koffie heeft noch smaak noch geur…
gedachten lopen naar de dood.
Dan ga ik toch maar zitten,
hoewel geen zitting stelt gerust
voordat ik pak de pijptabak,
de pijp geeft mij weer geur en kleur…
ik blaas de duivel naar het dak.
Laat ik op ’t leven drinken,
want ’k ga de pijp nog lang niet uit,
mijn ogen rusten op de fles;
vanavond raak ik uit de sleur,
laat rustig liggen kwast en mes.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De stoel van Vincent van Gogh’