juni 16, 2020
van Vincent van Gogh*
Hoe zou de boom zich voelen
die al jaren lang olijven draagt
om mensen bij te voeden…
zou het zijn dat hij soms klaagt?
Ik hoor hem zelden klagen
over kromme stam, zwaar bladerdak,
olijven zijn de goede
vruchten, dragen is zijn vak.
Hoe kan ik altijd dragen
alle vruchten door de jaren heen
geschilderd, soms met woede,
doeken voelden aan als steen.
Geen straatsteen wilde vruchten
kopen, want producten van mijn geest
verschrompelen het goede,
zei men… ’k ben er dus geweest.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Olijfbos met witte wolk’
juni 9, 2020
van Vincent van Gogh*
De bomen zijn nog even kaal
als toen ik opgenomen werd,
geen bloem bloeit in de perken…
had men in de tuin gesnoeid,
dan hoorde men mijn bloed-verhaal.
Ik snoeide wel, mijn linkeroor
werd mij in ’t wild geraas teveel,
ik kon niet langer werken,
’t overblijfsel heeft gebloeid,
maar wat eerst rood was, kwam iets voor.
Dus nam ik het niet vrolijk op,
verzette me met hand en tand,
verloor het van de sterken,
want ik was te zeer vermoeid,
had bovendien een zere kop.
Nu zit ik in de galerij,
want binnen werd het me teveel,
ik moest de tuin verwerken,
die me door de goudvis boeit,
een ogenblik, dan is ’t voorbij.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De tuin van het ziekenhuis te Arles’