juni 30, 2020
van Vincent van Gogh*
Het is de vraag wie ik nu ben,
de maaier of toch nog mijzelf,
die schildert om verlichting
van voortdurend op en neer,
het is de vraag of ik mij ken.
De maaier zwaait de sikkel ’t hoogst,
het toppunt om daarna te slaan
zijn slag ver naar beneden,
’t gaat voortdurend op en neer,
voor mij de vraag, voor hem de oogst.
Ik zou de maaier willen zijn,
de blik alleen gericht op gerst,
geen aandacht voor de stralen
van de zon en ’t warme weer,
slechts spieren doen een maaier pijn.
Het is geen vraag hoe ik mij voel,
door ver en verder en het verst
gejaagd, weer zonder richting,
’t gaat voortdurend op en neer,
Ik mis de oogst als hoogste doel.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Gerstveld met maaier
in de namiddag’
juni 23, 2020
van Vincent van Gogh*
De waarheid ligt niet in de verte,
waar de toren niet veel hoger reikt
dan lage heuvels, waar de horizon
zich ook verschuilt als ’t nachtlicht wijkt.
Cipressen tonen trots hun hoogte,
want de breedte spreekt veel minder aan,
zij reiken naar de wolken of de zon,
’s nachts naar de sterren en de maan.
Maar ik klim hoger dan de toren
en cipressen om ’t heelal te zien,
ik ben een veldheer als Napoleon,
een veld van sterren, bovendien…
… geef ik hun krachtenveld allure,
golvend als de Stille Oceaan,
verbroken stilte door de hoge toon
van sferen… om bij stil te staan.
Geen mens kan mij dan nog bereiken,
want ik ga er algeheel in op,
mijn aardse vader heeft aan mij geen zoon,
ik woon al golvend op de top.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Sterrennacht’