juli 29, 2020
van Vincent van Gogh*
Mijn pad gaat over doornen,
rozen zijn gauw uitgebloeid,
want na een dagdeel euforie
vanwege ’t juiste kleurgebruik,
voel ik mijn handen weer geboeid.
Kon ik mijn pad maar leggen
verder dan de horizon,
wat scheelde mij een zere knie;
ik snoof bij elke rozenstruik
en handelde zo goed ik kon.
Ik handel nu met stenen,
kan mijn kleuren daaraan kwijt,
geen mens die ik ze kopen zie;
de rozen die ik nu weer ruik,
beloven me de juiste tijd.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De stratenmakers’
juli 21, 2020
van Vincent van Gogh*
Laat mij maar verder lopen
dan de kachel met zijn pijp,
die twee keer is verbogen,
anders heeft hij geen bereik
naar boven, gaten blijven open.
Mijn oorschelp is verdwenen,
maar het gat blijft wel intact;
ik tracht met beide ogen
zorg te dragen voor ’t bereik
rondom, veel verder dan mijn benen…
… me naar het kruisbeeld dragen,
dat blijft hangen aan de muur,
het beeld van eeuwig sterven,
hier al binnen mijn bereik…
men telt in deze zaal zijn dagen.
Laat mij maar verder lopen,
door de deur, ik stop de pijp,
niets kan mijn gang bederven,
niets valt buiten mijn bereik,
want alle zinnen heb ik open.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Ziekenzaal in het
ziekenhuis te Arles’