september 29, 2020
van Vincent van Gogh*
Terwijl ik schilder, krijg ik spijt,
niet over deze beide meiden,
hoewel die ene met haar blik
mij minder inspireert dan haar vriendin,
die mij is toegewijd.
Mijn spijt betreft een eerder zicht:
op meisjes in de Borinage
en jongens in de kolenmijn,
zij kwamen uit een ondergronds gezin,
getekend door de plicht.
Ik had toen doek, palet, noch verf,
sprak over God met vrome woorden
en wilde zo een voorbeeld zijn,
maar beeldend bezig zijn had veel meer zin
dan stilstaan bij bederf.
Het spijt me dat het was te vroeg
voor steenkoolvegen op gezichten,
het zwart waarover ik beschik
nu ik de meiden schilder, de vriendin
die mij mild gadesloeg.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Twee kinderen’
september 22, 2020
van Vincent van Gogh*
Een kerk met klokkentoren,
die het volk de hoogte wijst,
waarin de hemel zich bevindt,
ik ben ermee geboren,
want mijn vader was een dominee.
Voor mij de inspiratie
tot het ambt van predikant,
voor wie de Geest komt als de wind,
hij brengt het Woord met gratie,
toch werd ik, Vincent, geen dominee.
Ik zocht de weg naar binnen,
kronkelend door heel het land,
waarin de hel zich ook bevindt,
vaak was ik buiten zinnen,
haatte kapelaan en dominee.
Het kwam tenslotte buiten
mij; wat voor mijn oog verrijst,
zijn nu de lijnen van een kind,
dat niet meer is te stuiten,
geen verhaal heeft voor een dominee.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De kerk van Auvers’’