juni 10, 2025
van Carel Willink*
Waarheen leidt het tegelpad
dat tussen zeven beelden loopt,
getuigend van volledigheid
in harmonie met goden die
verkeren in de eeuwigheid?
Aan het einde van het pad
verdwijnen tegels in ’t ravijn
en blijven beelden niet in stand,
één god laat zich nog gelden: Mars,
die hard marcheert van land naar land.
Laat de stad zijn als een stad
waar men verkeert in veiligheid,
die opneemt wie in nood verkeert,
waar drones verspreiden het bericht
dat Mars niet naar die stad marcheert.
* Carel Willink (1900-1983)
Schilderij ‘Landschap met zeven beelden’
mei 13, 2025
van Carel Willink*
Her is een dubbel risico
dat zij genomen hebben:
de val en eveneens het weer
dat weinig goeds voorspelde,
beide daalden neer.
Het ging ver boven wolken uit,
de sprong was gauw genomen,
de val verliep ook zonder meer,
zij voelden zich als helden
in onstuimig weer.
Zij kregen uitzicht op de dood,
het was een autokerkhof
dat plotseling hun aandacht trok,
de dood die zich zo meldde,
was voor hen een schok.
* Carel Willink (1900-1983)
Schilderij ‘Parachutisten’