maart 18, 2025
van Edmund Munch*
Zijn lippen houdt hij op elkaar,
hoewel zijn blik spreekt van verbazing,
angst uit zich in het gezicht,
hij ziet het einde van de eeuw,
uit blijft nog de schreeuw.
Zijn blik ziet niet de felle zon,
die hem in één tel zou verblinden,
zijn gezicht gaat naar het licht
dat van de supernova spat,
diep is ’t zwarte gat.
Miljoenen jaren duurt het nog
voordat de zon een supernova
wordt, waarop hij zich al richt,
zijn angst uit hij nu met een schreeuw,
ook voor deze eeuw.
* Edmund Munch (1863-1944)
Schilderij ‘Zelfportret’
Schilderij ‘De zon’
maart 11, 2025
van Remedios Varo*
De wereld heeft hij in zijn kop
met bergen waarin diepe kloven
van verstandsverbijstering,
gevleugeld is zijn rechterslaap,
geschubd en met een staart zijn linker,
vlammen tekenen zijn baard.
Als heerser steekt hij naar de top
om elk van vrijheid te beroven,
leven wordt voor hem een ding,
een knaap misbruikt hij als soldaat,
voorgoed monddood maakt hij de rechter,
vlammen tekenen zijn aard.
Toch houdt het voor hem eenmaal op,
zijn macht komt buitelend van boven,
hij verwordt tot zonderling,
staat steevast wereldwijd voor aap
met ogen die van onrecht spreken,
door hem levenslang vergaard.
* Remedios Varo (1908-1963)
Schilderij ‘De wereld’