Yn libben tusken liuwen

fan ûnbekend*
Daniël

Kening Darius koe yn dy nacht
net ite, ek de sliep net krije,
hie fan ferdivedaasje gjin
ferlet, ier-en-betiid gie hy fan
bêd, hie neat mear mei syn priel en pracht.

By de liuwekûle rôp er lûd
mei drôvich lûd: ‘Bist noch yn libben,
do tsjinstfeint fan de heechste God,
dysto altyd stânfêst ferearest?’
Bûgend oer it gat seach hy gjin bloed.

Ut ’e kûle wei klonk ek in lûd:
‘O kening, libje foar altiten,
God hat foar my in ingel stjoerd,
dy hat de liuwebekken sletten,
dat ik libje noch, mei my is ’t goed.’

* Yllustraasje ‘In ingel yn de liuwekûle’