Dêr giet er by de hichte del,
fan ’t hongergea nei ’t lân fan brea,
de âlde stamheit fan de tolve
soannen, no wer rjocht fan lea,
mei op syn wûnen salve.

De soannen klommen fleurich op
nei ’t heitelân mei it berjocht
dat Joazef libbe om te dielen,
Jakob leaude it net rjocht,
hy koe gjin waarmte fiele.

De waarmte kaam wol yn in dream
dy nacht mei ’t ljocht fan Jakobs God:
�??Ik gean mei jimme nei de lichte,
dêr’t dyn soan nei myn gebod
it folk bringt op ‘e hichte.’

Se sette beide no de stap
oer pronkjas, haat en slavetsjinst
en litte waarme triennen rinne,
djip ferlies wurdt sa ta winst
troch al it needlot hinne.

* Yllustraasje ‘Jakob giet nei Egypte’