Ut namme fan de Hear

fan ûnbekend*
Ezechiél

Sa spriek de Hear oer Israel:

‘Myn grime ha Ik stoart oer ’t lân
dat bloed stoart hat oer fjild en berch,
oer ’t folk dat eare frjemde goaden,
hat myn namme sa ûntwijd,
Ik hie it mei dit folk wol hân,
mar om de eare fan myn namme,
dêr’t it heidenfolk oer spotte,
helje Ik jim út ’e frjemdte wei,
sa wurdt myn namme hillige,
myn folk sil him dan skamje,
bringt yn ’t lân wat nijs ta stân:
beplante grûn yn plak fan woestenij,
bewenne stêden út it pún ferriisd,
in lân as wie ’t it hôf fan Eden.’

Sa spriek de Hear oer Israel,
syn fjild en berch wie wer yn tel.

Yllustraasje ‘Hôf fan Eden’