Ut it ferburgene wei

fan ûnbekend*
Jesaja

Egyptners, Etiopiërs, Sabeeërs,
makkers fan in ôfgodsbyld,
sy sizze: ‘Jimme God hâldt Him ferburgen,
wat net wurket, inkeld mar ferdielt.’

Mar, Ik de Heare, sis oan alle folken:
‘Sjoch, Ik meitsje iepenbier
dat Ik de ierde makke ha, de minsken
skepen, dat myn sizzenskip rikt fier.’

Ik bin it dy’t foarst Koares komme litten
ha en sljochte ek syn paad;
út ballingskip sil hy myn folk befrije,
streekrjocht wurdt it nei myn stêd ta laat.

As liem wie earst de minske, dy’t net freget
oan de pottebakker: ‘Wa
is ’t dy’t my foarme hat?’ Hy is tefreden,
wol op ierde wol in plakje ha.

Ik ha My net ferskûle achter wurden
dy’t te tsjuster binne om
te leauwen, dat geheimtaal ha ’k net sprutsen,
wurd en died, Ik hâld My dus net stom.

Der is gjin oare God as Ik allinne,
dy’t rjocht docht en rêding bringt,
kear jimme nei My ta en bliuw behâlden,
dat de wierheid yn jim libben kringt.

Foto ‘Pottebakker oan it wurk’