Troch de holle fan Judas

fan Giotto*

It gie al langer troch my hinne:
as it moast, dan foar it Peaskefeest,
want faak hie hy it deroer hân,
hy woe yn minskehannen falle,
ik soe in hantsje helpe kinne.

It fielde as it moast hjoed heve,
lykas waard ik nei de timpel dreaun,
hie ien my hieltyd by de hân;
der skeat my oars net troch de holle:
’t is net om mei him ôf te weven.

Sa bin ik yn de timpel kommen,
ha dêr mei de hegeprysters praat,
it waard in oerlis oer de stân
fan saken, ’t gie net om safolle…
se wiene mei ’t gehiel ynnommen.

It giet no hieltyd troch my hinne:
kin it sûnder opskuor foar it feest?

* Giotto (1266/1267-1337)
Skilderij ‘It ferrie fan Judas’