fan Eustache le Sueur*
Broer en suster, mar dan heal,
fereale is broer Amnon wurden
op syn suster Tamar;
nettsjinsteande Davids skaai wie eal,
gie’t yn dy rûnte samar.
Heal wie Amnon troch ’t gefoel
dat Tamar faam wie, ’t hie neat wurden
as syn maat net kommen
wie: syn sykte fierde ta it doel,
dus hat er bêdrêst nommen.
Tamar kaam foar de pasjint
en bakte foar him hertekoeken,
mar hy woe allinne
lizzend ite, want sa wied er wend,
soks moast mei herten kinne.
Amnon taaste by har ta,
sy koe har net tsjin him ferwarre,
waard as faam ûnteare,
woe hy soe har yn syn rûnte ha,
syn haat hat har beseare.
David seach har yn de war,
it kleed ferskuord en op ‘e holle
moude, heit yn grime,
want wat moast er mei syn rûnte, har
lot koed er mar min rime.
* Eustache le Sueur (1616-1655)
Skilderij ‘Amnon en Tamar’ |
