Tabita wer by de tiid

fan Rembrandt*

De froulju ha it nei de tiid ferteld,
ik koe it stjerrend wier net witte,
want ik wie in minske út ’e tiid,
earst siik… doe hie de dea him meld,
waard sein.

‘Tabita, kom oerein!’ klonk lûd in stim
en wrachtich wier, ik koe wer sitte,
fielde my folslein wer by de tiid.
‘’t Is Petrus,’ hearde ’k… ‘Ut Jeruzalem,’
waard sein.

Ik sis: ‘Men hoecht net nei de timpelstêd
om wer te libjen by myn witten.’
Petrus bringt it boadskip wiid en siid
oan elkenien, al leit men siik op bêd:
‘Oerein!’

* Rembrandt (1606-1669)
Tekening ‘Petrus bidt op knibbels by Tabita’