Skoanmem fan Petrus

fan Antoon van Dyck*

It koe net minder, tocht ik earst,
mei hege koarts lei ik op bêd
te wifkjen, wie it wier
of kaam it ta my yn in dream:
rûn Petrus mei ien yn de stêd?

It stie my dizich foar de geast:
in gastfrij hûs, lykas it past,
mar ’t foel my doe te swier;
mei pineholle, hege koarts
koe ik net soargje foar de gast.

It fielde noflik mei in hân
dy’t oer myn hjitte holle striek
en tagelyk dy stim:
‘Foar dizze frou in koele stream.’
In wûnder dat de koarts doe wiek.

It koe net better, út ’e brân
wie ’k fan de koarts en ek de noed
fan ûngastfrije frou:
’k fersloech de honger, ek de toarst,
it iten smakke elkien goed.

* Antoon van Dyck (1599-1641)
Skilderij ‘Jezus genêst de skoanmem fan Petrus’