Skipssjoernaal fan Andréas

fan ûnbekend*

De weagen binne ús bekend
by ’t skynsel fan de moanne,
dy’t de mar opljochtsje lit,
in fisker is net gau benaud,
omdat er fan it tsjuster wit.

Wy binne nachts dus wol wat wend,
fannacht lykwols wie ’t spannend,
sterker noch, der wie panyk,
wy sieten mei ússels oanklaud
en wiene witer as in lyk.

Hysels hie ús de mar opstjoerd
nei ’t fisk- en bôlewûnder,
hie ferlet fan in gebed;
wy foeren yn de twirren op,
wat noaske stjoerman Petrus net.

Ynienen wie der grutte noed:
in skynsel, hiel bysûnder,
sweefde midden oer de mar
op ús oan, sûnder tuskenstop,
dat elkenien wie yn de war.

Gjinien hie dat ferskysel troch,
net earder as doe’t Jezus
stapte by ús yn it skip
en ha woe dat it wie fertroud,
doe kaam by ’t roer wei: ‘Wol ferhip!’

* Skilderij ‘Jezus rint oer de weagen’