Ik, Habakuk, ha ’t boadskip heard
en sjoen de wurken fan de Heare,
it folk smeekt om barmhertichheid,
ik freegje: meitsje ’t wier foardat it stjert,
de grime kin gjin minske keare.

Gods wierheid komt fan boppen,
glânzjend yn de iere moarn,
syn gloarje rint de himel oer,
komt del op berch- en heuveltoppen,
mar om Him hinne is it fjoer
fan gleone koarts en hjitte pest…
is God syn grime tsjin rivieren
of hat de see it kweabist west
dat eangst fljocht hiel de ierde oan?
De sinne stekt de strielen heech
en wjukket mei de moanne fuort…
God is op goddeleazen poer
en leit sabeare helden leech,
mar ’t eigen folk helpt Hy oerein,
it ûnheil is foargoed ferskuord.

Ik, Habakuk, ha ’t boadskip heard
en sjoen de wurken fan de Heare,
ik jubelje om syn belied,
as fan in ree sa linich is myn trêd,
mei dizze psalm wurdt God heech eare.

* Ikoan ‘Profeet Habakuk’