Op ‘e siik

fan ûnbekend*

Jim fammen fan Jeruzalem,
fertel wêr’t ik myn leafste treffe kin
en sis him dat ik siik fan leafde bin.

Wy hearre wol dyn skelle stim,
mar witte wy wol wat dyn leafste foar
hat, want ús each falt ek wol op in oar.

Jim sjogge ’t sa, myn leafste rint derút:
syn holle is krekt klearebare goud,
syn lokken binne tûken fan de palm,
syn eagen ha de glâns fan dowen,
eagen fol mei langstme nei in tút,
syn wangen binne balsembêden,
syn lippen rûke lekker, ha de foarm
fan leeljes, drippend fan de mirre,
syn earmen binne gouden rôlen,
’t lichem is as in ivoaren keunstwurk boud,
syn skonken binne stilen fan wyt moarmer,
de fuotten binne ek fan suver goud,
swiet smakket syn ferwulft.

Wêr is dyn leafst hinne gien?
Fertel ús no wêr’t hy te finen is,
wy sykje mei dy, rinne him net mis.

Myn leafste is grif nei syn hôf,
dêr sykjend rinne wy him net foarby,
’k bin fan myn leafste en hy is fan my.

* Yllustraasje ‘Op ’e siik’