Oerstekke

fan ûnbekend*

No stean ik werklik oan de kust
en hear it rûzjen fan de weagen,
dy’t my roppe: ‘Stek no oer!’
It is ferbylding, mar ek wier,
ik kriich it yn de nacht foar eagen.

Wy wiene wiken ûnderweis
en woene ôfslaan nei it noarden,
mar wat oars kaam op ús oer:
it wie as hold dat paad ús tsjin,
as moasten wy nei oare oarden.

Yn Troas seagen wy de see;
dyselde nacht lei ’k fêst te sliepen,
’k hearde doe: ‘Stek nei ús oer,
help ús yn Masedonië!’
Doe giene my de eagen iepen.

No stean ik werklik oan de kust,
moarn stekke wy oer Grykske weagen…
Jezus stiet foar ús oan ’t roer.

* Foto ‘See by Troas’