Nije skepping

fan ûnbekend*

Ik sprek en skep dan tagelyk
in nije himel, nije ierde;
jubelje, wês ivich bliid
mei wat Ik skep, Jeruzalem
sil jim de heechst blydskip biede.

In bern wurdt daliks net ta lyk,
wa’t âld is, makket fol syn dagen,
lykas ’t libben fan in beam;
in bern giet net mear ier ferlern,
mar sil it erfdiel fierder drage.

Wa’t bout, krijt eigen ûnderdak,
in eigen wyngerd jout syn fruchten
net oan wa’t net plante hat,
myn folk priuwt sels fan al syn wurk,
dat hjoed de dei giet sûnder suchten.

De wolf sil weidzje mei it laam,
de liuw sil as in ko gers frette,
mar de slang yt inkeld stof;
myn berch is hillich, sûnder kwea,
foar ivich ha Ik dat besletten.

Yllustraasje ‘Wolf en laam’