Myn ferriederstút

fan Caravaggio*

Ik hear it him noch sizzen:
‘Judas, do ferriedst my mei in tút?’
Hoe kin ik nei fannacht noch sliepe…
ik kin gjin kant mear út.

Ik moast it paad wol wize,
him oanwize, want it wie al nacht,
de tút… ek teken om te gripen,
gjinien stie dêr op wacht.

Ik hie dochs wol ferwachte
fan de oaren dat it fjochtsjen waard,
ik hearde letter dat se sliepten…
wie hy dan harren maat?

Mar wat ha ik te sizzen
oer de oaren, ik ha him ferret
en sa de pommeranten stipe,
foar my is ’t no te let.

Ik hear it him noch sizzen:
‘Jimme macht is tsjusternis!’
As lei hy doe myn ûnmacht iepen:
‘Do Judas hast it mis.’

* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘De tút fan Judas’