Manaën, maat fan Herodes

fan ûnbekend*

As jonkje koe ik my net skamje,
wie doe mei Herodes maat,
hy woe de kening wêze, ik soldaat,
sa ha wy moannen boarte.

’t Kaam út, Herodes waard ek kening,
siet as hearsker op ’e troan,
sa giet it ienkear mei in keningssoan,
mei graasje troch de poarte.

Iksels bin troch in oare poarte
gien, dy fan it smelle paad,
wat lei no ienkear yn myn freedsum aard,
it paad dat Kristus wiisde.

Ik stean fersteld fan wat ik hearde,
want Herodes is net mear,
siet op ’e troan as wie hy himelsk Hear,
wêr’t kristenen fan grize.

As jonkje koe ik my net skamje,
mar ik skamje my no wol:
in kening yn in godlik hege rol
is hiel wat oars as boartsje.

* Munt ‘Herodes Agrippa I’