Libben en wellewetter

fan Leonardo da Vinci*

Fiif manlju ha ’k fersliten,
wiid en siid is dat bekend,
mar hoe koe hy dat witte?
Ik fûn it earst in frjemde fint.

Ik gean moarns nei de welle,
hjoed siet dêr in frjemdenien,
ik tocht, moai sitte litte…
hy hat myn libben iepensnien.

Hy frege earst om wetter,
sûnder amer koe it net,
in Joad moast dochs wol witte
dat fijânskip stelt hjir de wet.

It gie om libben wetter,
dat er my ta hawwe woe,
mar koest dat samar jitte…
ik wist net fan it wat en hoe.

It praat kaam op de manlju
dy’t ik al fersliten hie,
’k begûn derfan te switten
en wist net wat it bêste wie.

Hy hie ’t oer Geast en wierheid,
sa moast wêze ús gebed,
ik koe it echt net litte…
it wellewetter wie myn set.

* Leonardo da Vinci (1452-1519)
Skilderij ‘Jezus en de Samaritaanske frou’