Lazarus oer syn dea

fan Caravaggio*

It lêste wat ik doe noch hearde:
‘Lit ús Jezus boade dwaan,
oars komt it grif net goed.’

Myn susters koene it net rêde,
hoe soe ’t oars, ik wie te siik,
dus sieten se yn noed.

Hoe soe ik fan mysels mear witte?
Dea wie ik, in grut swart gat,
ferslach kin ik net jaan.

Myn susters ha der wol mei sitten,
earder draafd, want ik wie dea,
ik hie dêrfan gjin aan.

It earste wat ik doe wer hearde:
‘Lazarus, kom no derút!’
Dat wurd kaam op ’e hûd.

’k Moat sizze, Jezus hat it rêden,
freegje my net nei it hoe,
twa wurden noch: hy woe ’t.

* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘De ferrizenis fan Lazarus’