Konfrontaasje by it miel

fan ûnbekend*

Ut goederbêst hie ik him noege
oan myn tafel foar it miel,
mei kwea hat hy it ús ferjilde,
gjin hap kriich ik mear troch de kiel.

Om’t hy foar iten net hanwaske,
brocht ik him dat yn it sin,
út goederbêst liet ik soks jilde,
de hûd moat foar it miel wol skjin.

Wy giene troch foar ûnferstannen,
ja, dêr skold er ús foar út:
‘Fan bûten skjin, mar net fan binnen!’
It wie noch net syn einbeslút.

Wy longeren op foarste plakken
yn de synagoge en
ferwachten groet nei groet te winnen,
want op ’e merk soe elk opsjen.

Ien fan myn gasten kaam nei foaren,
hie fan ’t skellen skjin syn nocht,
doe krigen wetgelearden ’t leksum,
se diene ’t sljochte folk gjin rjocht.

As gasthear koe ’k it net mear folgje,
binnen wie it spul wol oer,
ek bûten waard it praat net streksum,
wat oerbleau fan it miel, wie soer.

* Yllustraasje ‘Fariseeërs’